Opis
U TRAGANJE ZA IZLAZOM SE KREĆE SAM!
Roman Ostrvo, povratak traje novi je roman Zorana Slavića objavljen u saradnji sa GNB “Žarko Zrenjanin”, On ogoljava ljudsku egzistenciju u autentičnom poetičkom oblikovanju teksta kao traganja za korenima, i nastavlja onu nit njegovih romana Ujed vremena (1998) i Valter Benjamin u međugradskom autobusu (2011) koji su ga učinili prepoznatljivim za našu književnu publiku.
Ostrvo, povratak traje Zorana Slavića čiji se kompleksni narativ oblikuje na geografskoj mapi između Beča, Zrenjanina, Beograda i Dalmacije, u potresnim ukrštajima Istorije i krhotinama identiteta.
Priča prati sudbinu Slavena Marića, profesora nastanjenog u Beču, koji, u traganju za samim sobom, ponovo dolazi u Zrenjanin i u prisustvu svog alter-ega ili multiplikovane svesti, Gorana Bogdana, otkriva neverovatne činjenice o svojim korenima, precima i surovosti istorijskih prevrata.
Kako i sam protagonista romana govori „dolazak u Zrenjanin kao da mu izvrće životnu matricu uz klizav nalet apsurda koji dopire iz porodične anamneze“. To pokreće niz događaja usmerenih na traganje za istinom o sudbini njegovog dede Nikole koji je 1918. godine otišao u Španiju i misteriozno nestao, dok sa druge strane knjigu o poreklu dopisuje i Slavenova radoznalost da razdani poreklo i život umrle rođake Anastasije.
U vrtoglavom preplitaju likova među kojima se pojavljuju i Slavenov otac Simon, baba Tinka, Valerija – žena koja ga je ostavila dok je bio na ratištu, Miloš Stamenković – lažni prijatelj, političar i progonitelj i drugi, iz stranice u stranicu Slavenova potraga dobija obrise iskušenja, magle, snova, proganjanja ukrštajući se i sa onim slojevima teksta koji emotivno i asocijativno upućuju na autobiografske pasaže samog pisca.
U narativnom poigravanju sa verodostojnošću dokumenta i umetničkim glasom Gorana Bogdana koji svako sećanje ili događaj pripoveda kao fikciju, autor veoma umešno oblikuje roman jedinstvenog stila i forme, koji s jedne strane pokazuje svu onu surovost sa kojom se pojedinac suočava na stazama Istorije, a sa druge strane aktivira motiv sećanja i one dubinske ljudske samoće u potrazi za sopstvenim identitetom.
„Na početak vrati se. I odgovore potraži iznova Na mestu gde si čovek bez sećanja postao.“
O AUTORU:
Zoran Slavić (1945, Zrenjanin) svestrani je umetnik – pesnik, prozaista, publicista, pozorišni i
likovni kritičar, kao i autor velikog broja televizijskih projekata raznih žanrova. Završio Filološki fakultet u Beogradu. Piše poeziju, prozu, književnu, pozorišnu i likovnu kritiku, kao publicistiku. Ogledao se i u radio-dramskoj formi. Bavi se i publicistikom. Dugogodišnji urednik kulture na Televiziji Novi Sad. Živi u Zrenjaninu.
Knjiga priča: „Samoća“ (1972), „Požar je dno leta“ (2007); romani: „Skok u nesanicu“ (1985), „Ujed vremena“ (1998), „Povratak u samoću“ (2000) i „Valter Benjamin u međugradskom autobusu“ (2011).
Pesničke knjige: „Privid srebra“ (1974), „Ispiranje zavičaja“ (1982), „Pokriven
istorijom“ (1995), „Izlazak iz slike“ (1996), „Na plaži slikarskoj“ (1997), „Udes
ravnoteže“ (1998), „Sto godina kasnije“ (2004), i „Peron, odlazaka nema“ (2016).
Knjige eseja: „Pisanje zaborava“ objavio je 2005. a pozorišne kritike „U magiji pozorišne stvarnosti“ 2018.
Recenzije
Još nema komentara.