Stanislav Baranjčak je rođen 1946. Godine u Poznanju. Studirao je poljsku književnost na Univerzitetu Adam Mickjevič u rodnom gradu, gde je doktorirao 1973. godine. Kao pesnik debitovao je 1965. godine u časopisu Odra, a njegov politički angažman započet je 1967, u borbi protiv poljskog komunitskičkog režima. Zbog političkih stavova, 1976. godine osuđen je na petogodišnju zabranu objavljivanja. Kao aktivista poljske Solidarnosti 1980. godine vraćen je na Univerzitet Adam Mickjevič. Ipak, iste godine dobija ponudu da predaje na Harvard Univerzitetu u SAD i napušta Poljsku. Od 1983. godine član je redakcije časopisa Zeszyty literatskie (Književne sveske) koji izlazi u Parizu, kao i časopisa Polish Review. Stanislav Baranjčak, uz Adama Zagajevskog, Julijana Kornhauzera, Rišarda Krinjickog i druge, spada u generaciju poznatu kao „Novi talas“ poljske poezije…
Zajedno sa Stanislavom Baranjčakom na Harvard odlazi i njegova supruga, i večita inspiracija, Ana, takođe doktor polonistike, sa kojom se pesnik venčao 1964. godine i kojoj je posvetio sve svoje pesničke knjige, među koje spadaju: Korektura lica (1968), Jednim dahom (1970), Jutarnji dnevnik (1972), Veštačko disanje (1974), Znam da je to pogrešno (1977), Triptih od betona, umora i snega (1981), Atlantida (1986), Razglednica sa ovog sveta (1988), 159 pesama (izabrane pesme, 1993), Zimsko putovanje (1994) i Hirurška preciznost (1998, nagrada Nike za knjigu godine). Izdavačka kuća A5 objavila je, 2006. godine, Baranjčakove sabrane pesme.
Baranjčak je i jedan od najznačajnijih prevodilaca poezije sa engleskog na poljski jezik, a okušao se i u prevođenju sa poljskog na engleski, pri čemu je ostvario plodnu saradnju sa američkom slavističarkom Kler Kavanom. Osim toga, objavio je veliki broj knjiga i članaka u oblasti teorije književnosti i prevođenja.
Dodaj komentar